My o Twoje życie modliliśmy się codziennie

Jednego dnia było lepiej, drugiego gorzej

Tylko tyle "Nie zabieraj nam Jej Boże!"

Nasze modlitwy nie zostały wysłuchane...

 Nigdy o Tobie nie zapomnę Małgosiu

Pamiętamy

Pamiętamy.

To już rok.
Zgasłaś nam jak świecy płomyk.
Bez buntu, bez słowa skargi, bezbronna.
Samotna w tej ostatniej drodze.
I tylko smutek bolesny i pamięć żywa o Tobie w nas pozostanie.
Bo zawsze myślami będziemy przy Tobie.

Czas jest jednocześnie zbawienny,
bo koi ból po Twoim odejściu i bezlitosny,
bo tak szybko upływa i oddala to wszystko,
co było z Tobą nierozerwalnie związane -
Twój serdeczny śmiech,
zapach Twoich perfum,
Twój głos w telefonie...

Wszystko się kończy,

wszystko przeminie

lecz coś jest w duszy,

co nigdy nie minie

i wciąż trwać będzie -

tym jest wspomnienie.

Czasem odchodzą nasze anioły,

I nagle w miejscu staje czas,

A z nimi cząstka nas odchodzi

I wielki smutek marszczy twarz.

Czasem na chwilę gaśnie słońce,

Duszę wypełnia gęsty mrok,

Nikną nadzieje i marzenia

I w pustce ginie tęskny wzrok.

Czasem odchodzą dobrzy ludzie,

Co nam pomogli w życiu wiele

I próżno wtedy pytać Boga,

Czemu odchodzą przyjaciele.

Lecz oni ciągle przecież żywi,

Nadal wytrwale są wśród nas,

Ich dusze przy nas pozostały,

Tylko ich ciała zabrał czas.

Bo swój świat wyznaczają ludzie,

których się spotyka,

zdarzenia w których się uczestniczy

i wspomnienia, które chce się mieć.

Odeszłaś...
   ...Zostawiłaś samotne zagubione serce.

Odeszłaś...
   ...A łzy jak deszcz toczyły się po policzkach.

Odeszłaś...
   ...Ponury dzień utkwił na zawsze w pamięci.

Odeszłaś..
   ...Słońce radości ukryło się w rozpaczającym sercu.

Odeszłaś...
   ...Ch oć tyle chwil wspólnych jeszcze mogło nadejść.

Odeszłaś...
   ...Nim wyznałem Ci jakiekolwiek szczere uczucie.

Odeszłaś...
   ...Kwiaty zwiędły podobnie jak Twoje spojrzenie.

Odeszłaś...
   ...A mi pozostało jedynie tulić Twoje bez życia ramiona.

Odeszłaś...
   .... Do aniołów i Boga... 

na zawsze Twój Sławek